Vandaag is het 29 februari 2016. Leap Year!
Gewoon een extra dag cadeau gekregen :)
De meiden hebben een weekje voorjaarsvakantie en afgelopen weekend hebben we de 10e en 11e verjaardag van Mesika&Thaartje gevierd.
Wat een drukke boel! Maar wel heel gezellig. Wendy heeft een prachtige taart gemaakt voor Thaartjes verjaardag. Echt ongelooflijk. Begin te denken dat zij haar roeping is mis gelopen.
Over mis gelopen roepingen gesproken; Eén van mijn foto’s van Jules is gepubliceerd in het foto magazine Digi Fotostarter. Daar had ik dus ook wel eerder mee mogen beginnen, fotografie. Het blijkt dat ik er wel enige aanleg voor heb én ik vind het nog leuk ook! Maar gelukkig is het nog niet te laat. Isa en ik timmeren aardig aan de weg met Bellami en ik leer bij met elke foto die ik maak. Waar het heen gaat? De toekomst zal het leren :)
Het gaat goed met de kleine grote man, hij ontwikkeld zich
zo snel, ik kan me niet herinneren dat Lo ook zo snel was met dingen. En hij kan zo heerlijk knuffelen. Dat is het heerlijkste gevoel dat er is.
Met de meisjes gaat het ook heel goed, afgelopen maandag van de jongste drie oudergesprekken gehad op school en het gaat eigenlijk met alle drie bovenverwachting. Hoewel, van Tharanika had ik
eerlijk gezegd ook niet veel anders verwacht, dus dat was dan binnen mijn verwachting :P
Zondag de 21e ben ik met mijn vier meiden naar Eindhoven gereden voor
het afscheidsconcert gereden van K3, de oude garde. En het introductie concert van de nieuwe meiden die het stokje overnemen. Tranen met tuiten heb ik gejankt, samen met Lo, elke keer als Karen,
Kristel en Josje opkwamen. Zo’n gevoel van weemoed. Alsof met het vertrekken van hen de deur naar Louise d’r kleine meisjes tijd echt voor bij is. Nu wil het lot dat Jules met zijn acht maanden
nu al een K3 fan is. Er is niks dat hem zo kan boeien op de tv dan de meiden, zowel de oude als de nieuwe, die een liedje zingen, en dansje doen en hem tegemoet lachen. Hij lacht uitgebreid naar
ze terug, zwaait en wipt op en neer in de box of kinderstoel. Dus alle liedjes kunnen we blijven luisteren voorlopig en met de nieuwe zullen we vast ook snel genoeg vertrouwd raken.
Foto’s van K3: genomen door mij op 21 Februari 2016 in Eindhoven
Louise is onlangs naar een workshop geweest van haar danshelden. Zij
waren in Amsterdam en dat wist ze pas 24 uur van te voren dus het was maar afwachten of het allemaal ging lukken. Maar gelukt is het en hoe! Met haar hiphop juf samen, op wie ze stapel gek is, is
ze heen geweest. Hyper, stuiterend en overgelukkig. Heerlijk om haar zo te zien. En verdiend. Ze werkt keihard. Zo hard dat ik me wel eens zorgen maakt. Elke dag zeer intensief trainen. Zeer
intensief leren voor school tot diep in de nacht en heel weinig slaap. Ongezond? Ik denk het wel. Het woord roofbouw komt met enige regelmaat in me op. Met het oog op wat ze wil bereiken snap ik
dat het allemaal even niet anders kan. En ik kan dan zelf ook niets anders dan haar steunen en er voor haar zijn als ze me nodig heeft.
Het frustreert me soms dat er zoveel onbegrip (jaloezie?) is voor wat
zij doet.
Dat er wordt gesproken, met afgunst, dat Louise het zo makkelijk heeft.
Alsof het haar allemaal komt aanwaaien. Dan kan ik soms wel gillen en komt mijn moederhart in opstand. Aanwaaien? Nee. Keihard werken. 24/7 want slapen is er nauwelijks bij. Voor elk goede cijfer
heeft ze haar nachtrust opgeofferd. Voor elke succesvolle dansauditie of dansoptreden heeft ze uren, dagen, weken en soms maanden getraind. Nee. Het komt haar zeker niet aanwaaien. En nee, ze
verdient geen geld, zelfs als ze zelf zou denken dat een bijbaantje in dit KILLING schema zou passen, dan zouden wij, haar ouders, er geen toestemming voor geven. De beloning voor haar arbeid
laat nog even op zich wachten, hopelijk in de vorm van een toelating op een HBO dansopleiding naar haar wensen en uiteindelijk in een carrière waarin ze haar geluk zal vinden. Dus ze is niet
zielig ofzo, ze behoeft geen medelijden, ze weet wat ze doet en waarom, maar ze verdiend wel enig respect voor wat ze aan het doen is. Ze is een bikkel. En steengoed bezig!
Ondertussen is nu tijd om boodschapjes te gaan doen. We eten al drie dagen taart dus we hebben allemaal behoefte aan iets met heel veel vitamientjes
:D
Louise en ik gaan zo naar de winkels lopen, gelijk weer even aan mijn stappen werken. Per maart wil ik weer beginnen met het laten staan van suiker en meer lopen.
Dan voel ik me beter. Waarom in maart? Omdat ik het te vaak te koud en regenachtig vond de afgelopen maanden en ik wil Jules kunnen meenemen. Het is nu steeds vaker fris, maar mooi weer. Warm
aankleden en dat moet goed komen. Eigenlijk wel weer zin in!
Nou… Liefs en tot blogs!
