Nog even en het is lente! Louise en ik zijn samen met Jules de eendjes wezen voeren. Brrr, het was nog wel koud, maar mooi weer en Jules keek zijn oogjes uit. :)
Op 3 maart waren Alex&ik 16 jaar getrouwd en op Zaterdag 5 maart konden we vieren dat we alweer 21 jaar samen zijn. Best trots op ons. In de goede en minder makkelijke tijden zijn we overeind blijven staan. Naast trots geeft het me ook een gevoel van dankbaarheid.
Ik was 15 jaar oud toen we verkering kregen. En nu wordt Louise dit jaar ook 15 jaar! Dat is best een raar idee. En bijzonder. We gaan het groots vieren. Voor
sommige mensen is 16 jaar een mijlpaal, voor andere is dat 18 of 21 jaar. Bij ons is dat 15. Een Quinceañera. We vinden het wel een heel mooi iets, met het Colombiaanse bloed dat ook door haar
aderen stroomt.
Louise weet al heel lang dat we dit gaan vieren. Ze kijkt er enorm naar uit.
Ik heb me goed ingelezen en we nemen de belangrijkste (en leukste ;) ) tradities in acht. Super leuk toch?
Zo heeft ze afgelopen week haar hofhouding uitgenodigd. In plaats van de traditionele 14 heeft ze gekozen voor 12 meisjes die iets voor haar
betekenen.
We hebben veel enthousiaste reacties gekregen. Bijna iedereen vind het een enorme eer om zo betrokken te worden bij een dag, een feest, die Louise maar één keer in
haar leven zal vieren. Eerlijk gezegd waren dat ook de reacties die ik had verwacht. Een beetje naïef misschien, dat ik er niet bij stilstond dat er ook mensen minder leuk zouden kunnen reageren.
Het steekt wel een beetje dat er zo weinig vertrouwen is in mij als persoon. Omdat er gevraagd wordt om het benodigde jurkje zelf te betalen zijn mensen bang dat ik ze “op kosten ga jagen”
Jep. Letterlijke woorden van iemand. Wanneer heb ik ooit iets anders gedaan dan mensen helpen, tegemoet komen en juist dingen weg geven zonder er ooit iets voor terug te vragen? Zo ongeveer nooit
dus! De mensen die mij kennen, echt kennen, weten hoeveel moeite het mij kost om ooit ergens om te vragen. Ik vraag bijna nooit om hulp, tenzij het echt niet anders kan en als iets dan ook nog
geld kost dan vind ik dat echt helemaal verschrikkelijk.
Ik heb de stap om te vragen dat iedereen zelf zijn jurkje bekostigd met heel veel moeite genomen. Onderbouwt waarom deze dag zo belangrijk is, uitgelegd dat we het
zelf niet kunnen opbrengen. En nog zijn er mensen bij die bang zijn dat ik ze jurkjes ga laten kopen van honderden euro’s ofzo.
Daar komt bij dat sommige mensen het ‘onzin’ vinden. Een Quinceañera.
Onzin voor hen misschien. Maar wie ben jij om de waarde van iets te bepalen voor een ander? Voor ons is deze dag er één van betekenis. En we willen jou er graag bij
hebben. Dat is dan toch iets om van te zeggen: “Wauw. Wat gaaf dat je aan mij denkt bij iets wat jullie al zo lang plannen en zo belangrijk voor jullie is!”? En bovendien, in deze tijd is elke
reden voor een feestje, iets leuks, iets positiefs, een goede reden in mijn boek.
Een beetje jammer allemaal. Het begin van de voorbereidingen, het samenstellen en uitnodigen van de hofhouding, was iets waar we ontzettend naar toe geleefd hebben.
Dit werpt wel een beetje een schaduw over wat een geweldig moment had moeten zijn.
Genoeg geklaagd! Het gaat maar om een paar ouders. De meeste mensen zijn echt DOL ENTHOUSIAST!
On a positive note: De 12 uitnodigingen voor de hofhouding zijn super leuk geworden!
We hebben ook al een uitnodiging voor de gasten in gedachten. Een super mooie fancy kaart :) Maar die houden we nog even voor ons natuurlijk. Half Augustus zullen de
uitnodigingen de deur uit gaan!
Wie gaan we uitnodigen? Nou daar gaan we niet moeilijk over doen. Je hoort wel over feesten en bruiloften waar je kinderen dan niet mee naar toe mag nemen. Soms om
kosten te drukken maar ook omdat kinderen gewoon niet als welkome gasten gezien worden. Dat is hier niet aan de orde. Alex en ik vieren hier de liefde voor onze dochter. Louise vier hier haar
verjaardag en over het algemeen wordt het een viering van het leven en liefde. Onze familie, vrienden en hun kinderen zullen een uitnodiging ontvangen om deze once in a lifetime dag met ons mee
te vieren!
Ook de locatie hebben we al in gedachten. Nee, ik zeg nog even niet waar. Deze locatie valt voor deze specifieke gelegenheid het meest bij ons in de smaak. Nu gaan
we nog even opzoek naar die pot met goud aan het einde van de regenboog ;)
Louise heeft zelf ook al een prachtige jurk in gedachten. Ze is er verliefd op geworden en geen enkele andere jurk kan er nog aan tippen.
De jurk is, in één woord, #Epic
You all just have to wait and see :D
Zover even voor de Quince voorbereidingen.
Vorige week zaterdag hebben we Alejandro’s zesde verjaardag gevierd.
Zes! How did that happen?
Het was een gezellige dag, ik geloof dat hij zich wel vermaakt heeft.
Over Thaartje hebben we afgelopen week een gesprek gehad bij de Ortho.
En wat blijkt; ze willen dat ze een kiestransplantatie ondergaat.
Say what?
Nou… dat dus.. Ben benieuwd hoe dat allemaal zal gaan.
Met Mariëlla nog naar de kaakchirurg geweest wat heeft geresulteerd in
een nieuwe afspraak voor een 3D scan. Zo blijven we bezig.
Louise ligt al sinds donderdag met hoge koorts op bed of op de
bank.
En dan van die koorts waarbij je nauwelijks nog op je benen kan
staan.
Zomaar, in eens. Als het aanhoudt dan gaan we morgen of overmorgen toch
maar eens de huisarts bellen.
Dat was t weer even voor nu. Ben een beetje
uitverteld!
Tot Blogs
