Oud&Nieuw van vorig jaar lijkt nog zo kort geleden.
Terug denkend aan onze wensen voor dit jaar denk ik dat we niet mogen klagen.
We hebben een paar leuke dingen met de meiden kunnen doen. Zo gingen we bijvoorbeeld naar het afscheidsconcert van K3 met dank aan Sinterklaas.
Eind Januari stonden Louise, Mesika en Tharanika op de planken in Cool. Zo’n groot podium heeft toch iets magisch en vooral Louise heeft daar met veel enthousiasme naar toe geleefd.
In Februari vierden we ook Tharanika’s 10e verjaardag. Alle vier de meisjes zijn nu tieners!
Eén van mijn foto’s werd gepubliceerd in het magazine van Digifotostarter. Super trots op mezelf natuurlijk. Maar ja, met Jules is het ook niet heel moeilijk om hele mooie plaatjes te schieten.
Over foto’s gesproken; Bellami kreeg langzaam wat meer vorm in 2016. Opdrachtjes hier en daar.
Voor 2017 hebben we al een aantal opdrachten uit staan. Isa&ik werken goed samen en het is ook prettig om met iemand te werken die je het beste uit jezelf laat halen. Ik hoop dat we dit nog heel lang samen kunnen doen en dat Bellami blijft groeien. Dit mag best langzaam gaan wat ons betreft. We hebben geen haast. We willen vooral veel leren en wat we doen heel goed doen.
In het voorjaar was ik bezig met het plannen van Jules eerste verjaardag.
Klein maar fijn, ik wilde dat het niet teveel kostte, maar toch ook een verjaardag vieren die we ons met plezier zouden herinneren. Soms moet ik mezelf nog knijpen; ja hoor, ik heb een zoon! En in Juni van 2016 werd hij gewoon alweer één jaar oud.
Ik denk dat het feestje heel geslaagd was. Het is sowieso nieuw voor ons; een kinderverjaardag in Juni met mooi weer. Salades, BBQ. Super leuk en gezellig.
Ook dit jaar zijn we niet op vakantie geweest. Dat is het derde achtereenvolgende jaar.
Dit is natuurlijk jammer, maar het is ook een keuze geweest. We hadden ook andere dingen kunnen laten, maar onze prioriteiten lagen en liggen nog steeds anders.
2016 bracht ons een nieuwe werkgever voor Alex. Een baan die hij heel graag wilde hebben en een baan waarvan wij als gezin heel graag wilde dat hij hem kreeg. Een sollicitatieproces dat ik nog nooit had gezien; 3 gesprekken, gevolgd door een assessment (bestaande uit een interview, IQ test, persoonlijkheidstest en een praktijksituatie) en daarna nog een gesprek bij ons thuis.
Het wachten was zo spannend omdat we het allemaal zo zagen zitten! Uiteindelijk bleek het al onze hoopvolle verwachting waard: hij kreeg de baan.
Met deze baan keren we langzaam weer terug naar de situatie van voor Alex baanverlies in 2013.
2016 was het jaar van herstel. Ook in de eerste helft van 2017 zullen we in opbouw modus leven; Dingen aanpakken die de afgelopen jaren zijn blijven liggen, investeren waar het nodig is en verder aflossen en daarna hopelijk meer ruimte om te leven en weer een solide buffer op te bouwen. Dat geeft hoop, maar één ding is zeker. In 2017 gaan we weer lekker op vakantie!!!
Afgelopen zomer hebben we genoten van het mooie weer. We zijn veel buiten geweest, hebben veel samen gegeten in de tuin. Louise&Alex zijn een paar dagen naar Parijs geweest dankzij een Thalys actie en Ilona kwam een paar dagen bij mij logeren.
Minder leuk, in het eerste weekend van de zomervakantie, was er een herhaling van een incident van een paar jaar geleden waarbij we de politie wederom moesten inschakelen om onze dochter te beschermen.
Zulke dingen zijn naar, zette in dit geval een domper op de zomer, en het kost veel tijd en energie om een hele mix aan emoties die passeren te verwerken en een plek te geven. Gelukkig weten we inmiddels hoe sterk we zijn als gezin en weet onze dochter dat ze altijd op ons kan rekenen. Dat maakte het deze keer niet minder erg, maar wel beter draagbaar.
Na de zomer stevenden we in rap tempo af op Louise’s Quince.
Een feest waar we al jaren voor aan het plannen waren, iets dat we Louise mee wilden geven.
En bovendien een lichtpuntje voor ons allemaal. Iets om te vieren, om samen te komen en alle mensen te vieren die een rol speelden of spelen in het volwassen worden van onze dochter.
Het organiseren kostte ons een jaar. Aan alles is gedacht. Alle belangrijke tradities hebben we in ere gehouden. Helaas kon er niet zoveel familie van Alex kant bij zijn als vooraf gehoopt, maar we weten dat ze er in gedachten allemaal bij waren.
Niet iedereen snapte waar het om ging, dat begrijp ik. Ze kennen het in Nederland (bijna) niet. Ook had niet iedereen er begrip voor dat deze dag erg belangrijk was, niet alleen voor Louise, maar ook voor Alex en mij als haar ouders.
Dit maakte het nog eens extra bijzonder om het te kunnen delen met alle mensen die gekomen zijn.
Op de dag zelf deed niets anders er meer toe, mijn hart liep over, als ik keek naar mijn kinderen en haar vriendinnen en *nichtjes. Naar alle mensen die van heinde en verre kwamen om dit met ons te vieren. Als ik keek naar hoe mooi Louise eruit zag en hoe ze straalde, hoe ze met haar vader danste, hoe welbespraakt ze was toen ze haar zonder hulp geschreven toespraak en bedank speech gaf.
Zoveel liefde in die zaal. Dank jullie wel. Ik krijg nog steeds tranen in mijn ogen als ik daar aan terug denk. Het was elke traan, momenten van stress en elke euro waard. Niet alleen Louise maar ook Alex en ik zullen deze dag voor altijd koesteren.
https://player.vimeo.com/video/194851275
In November namen we na 20 jaar afscheid van onze Dusty. Onze laatste kat.
We hebben besloten geen nieuwe katjes op te nemen tot de hondjes er niet meer zijn.
Nu zijn we nog een week verwijderd van 2017. Het jaar is wederom omgevlogen.
In 2017 gaan Mesika en Mariëlla de basisschool verlaten. Er komen spannende tijden aan. Ze zijn al best wel zenuwachtig als ze er over na denken, dus dat vermijden ze dan ook liever.
Tharanika kijkt er in ieder geval naar uit dat haar twee zussen straks van school zijn.
Dan heeft ze eindelijk de hele school voor zichzelf, aldus Tharanika.
Natuurlijk zal dansen ook in 2017 een grote rol spelen. Mesika en Tharanika mogen in het nieuwe jaar beginnen met spitzen, iets waar ze heel erg naar uitkijken en trots op zijn. Louise hoopt na de zomer te beginnen bij 5 O’Clock in Amsterdam. De meisjes blijven uiteraard gewoon bij Dentro.
Mariëlla gaat elke week met heel veel plezier naar Kunstclub, waar ze de mooiste dingen maakt en misschien dat we ergens in het jaar ook voor haar naar taplessen kunnen kijken, we weten dat ze t leuk vind, we moeten er alleen nog een potje voor vinden. Gezien wat Dentro voor het zelfvertrouwen heeft gedaan en doet voor de drie andere meiden zou ik dat voor Mariëlla ook fijn vinden.
Verder hebben we geen grote plannen voor 2017. Gezondheid, tijd met mensen van wie we houden, de kinderen die gelukkig zijn. Op vakantie gaan! Dan hebben wij denk ik alles wat ons kunnen wensen.
Wij wensen iedereen een heel fijn, warm en gezellige viering van Oud&Nieuw en een heel erg gelukkig en gezond 2017!
