Manchester

De aanslag in Manchester, ik ben er ziek van. De haren in mijn nek staan rechtovereind en de tranen staan in mijn ogen. Temeer omdat precies een week geleden ik met mijn oudste dochter Louise en met Wendy en haar dochter Chloë, bij datzelfde concert was, in A’dam. Ook twee buurmeisjes die ik heb zien opgroeien, Zoë en Nikki, waren bij het concert. Als ik hier teveel bij stil sta, te diep over na denk, dan krijg letterlijk de bibbers. Toen één van onze meiden vorige week opmerkte; ‘Er is wel heel veel politie op straat’. En Wendy reageerde met: ‘Ja dat moet ook wel in deze tijd, grote groepen bij elkaar…’ Schoot het door mijn hoofd: ’een concert met vooral jongeren, met kinderen, ze zouden toch niet…?’ 
Maar tegelijk dacht ik: ‘Natuurlijk wel.’ Elke grote aanslag zover heeft mensen boos gemaakt, maar tegelijk riepen mensen; Ons breken ze niet, ons krijgen ze niet klein. Samen staan we sterk. Liefde. 
Het bracht bijna meer saamhorigheid ipv verdeeldheid (tot er verkiezingen zijn tenminste…)
Maar kom aan kinderen en dan veranderd dat.

Onder de slachtoffers in Manchester zijn papa’s en mama’s, jongens en meisjes. In alle kleurtjes en van allerlei religies, rangen en standen. Een zelfmoordterrorist maakt geen onderscheid tussen een kind van 10 of een man van 35. Of iemand bruine ogen of blauwe ogen heeft. Of je een hoofddoek draagt of niet. Of je katholiek of mormoon bent. De bom van de zelfmoord terrorist maakt hier nog minder onderscheid in. De overtuiging die de zelfmoord terrorist heeft gedreven tot zijn daad doet er in mijn boek niet toe. Het is de man die de daad beging. Niet zijn geloof.

Wanneer (welke) religie (dan ook) MISBRUIKT wordt om mensen te veroordelen om hun geaardheid, om vrouwen te onderdrukken, om aanslagen te plegen, dan wordt dat gedaan door slechte mensen die niet voor hun geloof spreken, maar voor zichzelf. 
Hoewel ik niet heel veel weet over de bijbel, de koran, de Thora, het boek van mormoon etc, weet ik van alles een klein beetje. In de regel prediken ze vooral liefde en verdraagzaamheid.
Ik houd er zo mijn eigen overtuigingen op na en laat een ander vrij datzelfde te doen. Ook ik geloof vooral in liefde en verdraagzaamheid.

In Syrië worden moslims vermoord door zogenaamde moslims, maar eigenlijk word de onschuldige bevolking, bestaande uit mannen, vrouwen en kinderen – die hoofdzakelijk de Islam aanhangen- uitgemoord door slechte mensen die erop uit zijn de wereld in chaos te storten, die leven voor haat, die dromen van oorlog en energie krijgen van het leed van anderen. En daarin maken ze geen onderscheid in mannen, vrouwen, kinderen óf geloofsovertuiging!

Op het moment dat er een aanslag wordt gepleegd zijn we allemaal boos en verdrietig. Op het moment dat er kinderen het doelwit worden dan is dat nog erger. Terecht natuurlijk.
Maar als je bedenkt dat het doel van de zelfmoord terrorist was om een gewelddadige tegen reactie uit te lokken (wat tevens het doel was van de mannen die de zelfmoord terrorist hebben ‘opgeleid’ en de opdracht gegeven hebben -MANNEN, niet GOD-) wat is dan de juiste reactie?
Als wij ons overgeven aan de haat en woede, als wij ook geen onderscheid meer maken tussen goede en slechte mensen maar iedereen over één kam gaan scheren, wat dan? Dan hebben ze gewonnen.
Verreweg de meeste slachtoffers van terroristische aanslagen, gepleegd door fundamentalisten (or sick crazy people as I like to call them), zijn moslims. Baby’s, Kinderen, Mannen, Vrouwen, Ouderen. Allemaal moslim.
Verreweg de meeste doden (80%) vielen in 6 landen: Irak, Afghanistan, Pakistan, Nigeria, India en Syrië. Vier door de islam geïnspireerde organisaties ISIS, Boko Haram, de Taliban en Al-Qaida hebben samen 66% van alle slachtoffers van terrorisme op hun geweten. En nogmaals; De slachtoffers zijn vooral moslims.

 

Mijn gedachte is, hoe boos en ziek ik er ook ben, hoe graag ik ook wil dat er iemand verantwoordelijk wordt gehouden voor deze onmenselijke daden, laten we zorgen dat we de schuld bij de werkelijke daders neerleggen en niet hun werk voor hen gaan doen. Laat ze alsjeblieft niet winnen… 
Mijn gedachten zijn bij de slachtoffers en nabestaanden in Manchester en bij alle ouders die hun kinderen nog niet gevonden hebben. Wat een verschrikkelijke tragedie… #Manchester #StandTogether