Moederdag, kittens en Aarathy's verjaardag

School is weer begonnen. En daarmee de rest van het gewone leven ook. Ken je dat? Van die dagen waarvan je al snel denkt: Ik had beter in mijn bed kunnen blijven liggen? Al zie ik niet hoe dat mogelijk had kunnen zijn in mijn geval. Een huishouden van zeven mensen en vier (+3) huisdieren draait niet vanzelf… Anyway, vandaag, de eerste dag na de Mei vakantie was zo'n dag. Omdat ik verder niet wil klagen, omdat dit helemaal niet helpt, zal ik er verder niet op ingaan. Laten we het erop houden dat ik blij zal zijn als deze dag er op zit :) Morgen beginnen we weer opgewekt aan een nieuwe dag.

 Het afgelopen weekend was een rustig weekend. De 4 Mei herdenking nemen we bij ons thuis serieus en elk jaar kijken we een 2e wereld oorlog gerelateerde film. Dit jaar was dit A Bridge too Far. Hij werd toevallig ook uitgezonden op TV begreep ik, maar wij hebben de film in bezit en begonnen om 18.00 met kijken, hielden om 20.00 stil om te herdenken en keken om 21.00 weer verder. Nu de meiden groter worden merk ik dat ze steeds bewuster met de informatie omgaan die het hele gebeuren met zich mee brengt. Ze snappen steeds beter het belang en ik hoop dat dit uiteindelijk betekend dat ze dit mee zullen nemen in hun eigen gezinsleven down the road. Ook heb ik voor vier Mei een nieuw verhaal gepost met mijn opa in de hoofdrol, net als vorig jaar. De verhalen zijn gebaseerd op mijn herinneringen van familie gelegenheden, zoals verjaardagen, waar mijn opa en zijn broers&zussen hun herinneringen ophaalden, uit die specifieke tijd. Ik zal niet alle details goed hebben onthouden en de tijdlijn ben ik ook lang niet zeker van. Ja, ‘40/‘45. Maar niet meer precies dan dat. Anyway. Ik wil niet dat de verhalen verloren gaan, ze maakten indertijd veel indruk om mij en als ik ze vertel aan mijn kinderen nu, merk ik dat het ook met hen iets doet. Voor de langste tijd heb ik ze al op papier willen zetten maar ik wist nooit waar ik moest beginnen of waar ik de tijd vandaan moest halen. Deze twee korte verhalen zijn een heel mooi begin en geven mij het vertrouwen dat het wel goed zal komen.

Vandaag is een dag die eigenlijk routine is. Jules heeft geen psz, smiddags hebben we een pleegzorg afpraak, dus smorgens ruimen we op en doen we boodschapjes (Dinsdag Pasta Dag), in de middag zetten we Louise op de trein voor haar danslessen in Amsterdam en om 18.00 rijden we richting Dentro voor de danslessen van Mesika&Tharanika. Een beetje een dag waarop we altijd geleefd worden. Dus waarom bloggen op een dag als vandaag? Omdat het vandaag niet alleen Dinsdag is, maar ook 7 mei 2019! En dat, Dames en Heren, Jongens&Meisjes, is de dag dat Aarathy 18 jaar is geworden. Say what now? Jep. 18 jaar. Waar is de tijd gebleven! Nou dat vond ik toch wel een vermelding waard. 18 jaar. Poeh hé.

Het is Moederdag vandaag, zondag dus en de week zit er zo goed als op. Louise vertrok Vrijdagochtend vroeg naar school voor haar eerste examens; muziek en Nederlands. Oef. Ik ka mijn eigen examentijd nog prima terug halen en ik leef met haar mee. Het is een spannende periode!

Vrijdag heeft Alex vanuit huis gewerkt, wat reistijd scheelt en dus was hij lekker vroeg 'thuis'op de vrijdagavond. De meisjes kregen bezoek van hun vader en hierna kon het weekend beginnen. 

Lekker rustig? Nou nee. Tharanika deed Zaterdag auditie voor de 5 O'Clock Junioren. Ze ging met Louise mee, met de trein, die gezien haar examens eigenlijk niet zou gaan dansen, maar omdat Tharanika auditie ging doen toch besloot te gaan. Het was een lange dag voor de meiden. Thaartje die toch wel wat zenuwachtig was had niet zoveel geslapen en dansen van 9.00 tot 17.15 is dan pittig. Louise had les tot 18.30 en daarna ging Alex ze ophalen, want wij, de rest van het gezin waren inmiddels bij Aarathy op bezoek om haar 18e verjaardag te vieren. Omdat Louise niet lekker is (natuurlijk, want het is examentijd. Ze is ook altijd 'niet fit' als ze voorstellingsweekend heeft.) en Tharanika inmiddels bijna staand in slaap vielen, wilden we het niet te laat maken, maar we wilden ook zeker deze mijlpaal voor en van Aarathy wel echt gevierd hebben, dus al met al waren we nog best laat thuis. 

Tharanika krijgt de uitslag ergens aankomende week. 

En vandaag dus Moederdag. De dag begon met een kennismaking met de nieuwe buren. Jaaaaaa! Nieuwe buren! Eindelijk na al die jaren zijn de mensen die ons zoveel stress verdriet en narigheid bezorgden weg getrokken (ik zal jullie de details besparen) en hebben we nieuwe buren gekregen. De eerste indruk was goed en ik kan in woorden niet uitdrukken hoe groot de opluchting is. Daarna hebben we ontbeten als gezin en kreeg ik van Jules een cadeautje. 

In het begin van de middag heb ik mijn eigen mama een doosje bonbons gebracht, een bakkie of drie aan thee gedronken, bij gekletst met beide ouder en daarna ben ik twee uurtjes mijn bed ingedoken; knallende koppijn!

En nu is het dus alweer avond. Jules gaat zo naar bed. Louise is aan t leren. De meiden gaan zich zo ook voorbereiden op de nieuwe week... Vanavond drink ik nog een kopje rooibos thee, eet ik mn laatste Moederdag chocolaatje (morgen weer suikervrij) en dan ga ik ook pitten. Morgen begint de week met een pleegzorg afspraak.  Tot later!