Morgen is de laatste dag van dit jaar aangebroken en 2019 was voor ons, alles bij elkaar genomen, geen slecht jaar. We hebben een aantal downs gehad, maar er zijn jaren geweest waarin we het veel slechter troffen en er zijn zeker een aantal hele goede en fijne dingen gebeurd.
Zo begonnen we het jaar met het goede nieuws dat onze buren gingen verhuizen.
Onze vreugde was enorm en pas op zo’n moment besef je pas hoe zwaar het gewicht is dat je dagelijks met je mee tilt. De boosheid, de stress, het gevoel altijd op je hoede te moeten zijn.
De opluchting was groot die dag. Tranen van vreugde én vreugden dansjes werden gedaan. Eindelijk een stukje echte afsluiting. De dag dat het huis daadwerkelijk verkocht werd en daarna leeg kwam voor onze nieuwe buren erin trokken horen bij de hoogtepunten van 2019.
Maar het grootste hoogtepunt wat mij betreft dit jaar was het moment dat Louise hoorde dat ze geslaagd was voor haar VWO diploma. Oh mensen, een einde aan die zesjarige eindeloze donkere tunnel en eindelijk rust. In haar hoofd en lichamelijk. Die zomer kreeg ze langzaam weer een natuurlijke kleur op haar gezicht, dat hebben wij heel lang niet gezien. Ook kreeg ze haar natuurlijke slaapritme terug, sliep ze vaker wel acht uur achter elkaar dan niet ipv andersom en begon ze voor het eerst in zes jaar weer te dromen. En dat leek wel met terugwerkende kracht te gaan want ze kwam met de vreemdste verhalen uit bed rollen. Ook schrok ze de eerste drie maanden na haar positieve examen uitslag nog heel regelmatig wakker met de overtuiging dat ze te laat was voor een examen, te laat was voor school, te horen kreeg dat ze gezakt was, in slaap was gevallen tijden het leren van een belangrijke toets, een deadline had gemist voor een belangrijk project…. Etc.
Maar geslaagd dus en ook hier, tranen van opluchting. Afsluiting.
Op dit moment heeft Louise een tussenjaar wat betreft school. Ze danst wel zes dagen in de week tussen 16:30 en 21:00 en op Zaterdag van 9:30 tot 18:00. Daarvoor werkt ze in een biologisch restaurantje in Amsterdam van 7:00 tot 16:00, minimaal drie en max vijf dagen per week. Dit betekend dat ze weer om 5:00 op moet s ’morgens, maar dat is nu niet erg meer, want als ze om 23:00 thuis komt dan kan ze nu gelijk eten douchen en naar bed en hoeft ze niet meer aan haar huiswerk en het is niet élke dag. Al zijn sommige weken wel zwaarder dan andere. De rest van haar tijd is ze bezig met haar gezondheid, voeding en rust zodat ze van haar blessures afkomt. Daar gaat het inmiddels al een stuk beter mee, een direct gevolg van meer slaap.
Ook is Louise in 2019 18 jaar oud geworden. Nou das best gek. Ze is af zeg maar. We hebben haar verjaardag gevierd met taart, karaoke en een woonkamer vol slapende jongeren.
Een ander succes verhaal van 2019 is dat Jules nu naar de school gaat waar we hem graag heen wilden. Omdat we zo lang aan het twijfelen waren hebben we hem pas ingeschreven met 3,5 jaar oud en de school in kwestie zei meteen: ‘Hij gaat op de wachtlijst en schrijf hem ook maar ergens anders in, want hier moet je hem eigenlijk al inschrijven als ze net een jaar zijn om van een plekje verzekerd te zijn. ‘
We leerden dat hij een grotere kans had om naar deze school te mogen als hij ook naar de bijbehorende peuterspeelzaal zou gaan en dus ging Jules de laatste zes maanden voor zn 4e verjaardag nog naar een nieuwe peuterspeelzaal (hij bleef ook naar zn eigen gaan, dus hij ging vanaf dat moment niet twee maar drie dagdelen naar psz) en wat bleek: hij wilde alleen nog maar naar de psz in kwestie. Hij kwam ook altijd onder de modder en regelmatig met kleerscheurtjes thuis van het buitenspelen en boompje klimmen thuis. Elke drie weken stuurde ik een mail met de vraag hoe ver hij op de wachtlijst stond en hoe enthousiast ik was over de school en wat ik voor mijn kind wilde.
En een paar dagen voor zijn 4e verjaardag, ik had net mijn handtekening gezet onder het inschrijfformulier van een andere school waar ik geen goed gevoel bij had en zou deze net langs gaan brengen, kreeg ik een telefoontje dat hij mocht komen na de zomervakantie.
Z’n eerste PSZ stopte met zn vierde verjaardag. Maar de 2e psz juffie zei dat hij tot de zomervakantie mocht blijven komen 😊 Ik geloof niet dat Jules al bovenaan de wachtlijst stond, ik weet niet wat de motivatie was om hem toch toe te laten, maar tot op de dag van vandaag en hopelijk in de komende jaren die komen gaan zien en merken wij dat het de juiste plek is voor hem.
Mesika loopt sinds de start van dit schooljaar stage en is opzoek naar een baantje inmiddels. Ze is erg gemotiveerd om haar eigen centjes te verdienen en ik ben zeer regelmatig in verwondering over hoe verantwoordelijk ze al is voor haar leeftijd. Ze is ook grappig en heeft vaak aan een blik van mij genoeg om te snappen wat ik bedoel en dan hoef ik het grapje of de sarcastische opmerking al niet meer te maken. Vaak maakt zij hem al voor me. Met Mesika heb ik denk ik de meeste grappige onderonsjes, grapjes tussen ons twee die alleen wij samen dan begrijpen.
Waar ik ook heel trots op ben is de stappen die Mesika dit jaar heeft ondernomen om te gaan werken aan haar zelfbeeld. Deze is niet zo hoog omdat ze nog steeds gelooft dat ze minder is dan iemand die hoger onderwijs volgt. Nu krijgt ze daar hulp bij en ze zet zichzelf 100% in, zoals ze altijd met alles doet eigenlijk. Ik kan niet geloven dat ze in Februari alweer 15 wordt!
Mariëlla gaat als een trein op school. Hoewel we in het dagelijks leven wel tegen een paar dingen blijven aanlopen wil ik de nadruk leggen op hoe goed ze het doet op school! Ze toont geen overdreven inzet, ze heeft andere prioriteiten, maar wat ze doet doet ze zo goed dat ze een prachtige cijferlijst heeft en de meeste leerkrachten zijn gek op haar. Ze komt niet meer te laat op school, een enkele keer daargelaten, en neemt daarin echt haar verantwoordelijkheid. Het is iets wat ze consequent doet en dat is een hele grote prestatie voor haar. Wat voor jou of mij heel makkelijk of logisch is, komt voor haar bijna tegennatuurlijk en in 2019 heb ik daarin groei gezien. En dat is iets waar we ontzettend trots op en dankbaar voor zijn.
In 2019 is Tharanika begonnen bij 5 O’Clock in Amsterdam bij de Juniors.
Daarnaast heeft ze dankzij de inzet van Dansstudio Dentro een dansbeurs van de stichting Zicht op Talent toegewezen gekregen zodat ze meerdere bijzondere dingen kan doen die zullen bijdragen aan de ontwikkeling van haar talent. Ze heeft inmiddels al een workshop gevolgd van Emma Evelein en ik denk dat ik met enige zekerheid kan zeggen dat dit voor zowel Tharanika als Louise (ze mocht ook mee doen) dat dit een hoogtepuntje was van 2019. Wat ook een enorm hoogtepunt was, was de rol van Scar die ze mocht spelen in de spelklas productie van The Lion King van Dansstudio Dentro. Ze was een GEWELDIGE Scar!
Ook Met Dentro had ons gezin natuurlijk weer veel van doen; Ze gingen verhuizen naar een nieuwe locatie en naast The Lion King was er natuurlijk ook weer een Openluchttheater, Musicalgala, een Zomerproject en een prachtige samenwerking met Conny Janssen Danst waar zowel Louise als Tharanika deel van uit mochten maken!
Hieronder een paar foto's van oa Broos. In de blogpost Zomer 2019 meer over de andere voorstellingen :)
Voor mijzelf is er ook het een en ander veranderd; ik ben gaan werken. Ik werk nu 24 uur per week in wisselende diensten voor Teleperformance. Het grote voordeel is dat ik dit vanuit huis kan doen. In een stille kamer, achter een bureau, waar ik tijdens werkuren niet gestoord mag worden, help ik mensen telefonisch en via chat met het oplossen van verschillende internet en TV problemen in huis.
Voor het eerst in tien jaar kan ik financieel bijdragen aan ons huishouden en dat voelt fijn.
Het grootste dieptepunt van 2019 was het afscheid van Merlijn denk ik. Na 15 jaar was zijn aanwezigheid iets definitiefs en daardoor zag ik ook bijna niet (of ik sloot mijn ogen ervoor) dat hij wel heel rap heel hard achteruit ging. Hij laat een leegte achter bij ons thuis, maar met 15 jaar aan herinneringen hebben we ook veel om met een traantje van geluk aan terug te denken.
Onze plannen voor 2020:
Alex zijn in Maart 20 jaar getrouwd. Ik denk dat we daar wel even bij stil zullen staan.
In 2020 kijkt Louise uit naar haar HBO dansaudities. Al mijn kinderen krijgen voor hun 18e verjaardag een moeder dochter city trip, dat roep ik al jaren. Dus Louise is als eerste aan de beurt. De city trip is inmiddels uitgegroeid tot een week en tijdens die week gaan tantes Wendy&Ilona en Chloë inmiddels mee… So that should be lots of fun. We gaan een week door Schotland rijden en alle bezienswaardigheden met betrekking tot de echte Schotse geschiedenis bezoeken maar natuurlijk ook alle Harry Potter en vooral alle Outlander bezienswaardigheden van dichtbij bekijken.
Daar hebben Louise en ik onwijs veel zin in!
Mesika, Tharanika en Jules staan in Februari in Cool met Dentro, voor Jules de eerste keer!
Mariëlla gaat skiën met school.
Allemaal grote avonturen liggen er in het verschiet!
Het einde van het jaar loopt niet helemaal soepel
Met Mesika zijn we in het ziekenhuis geweest omdat ze zo ziek was en na een volle week is zij ‘beter’ maar nog wel snel moe.
Op dit moment ligt Louise al drie dagen met hele hoge koorts plat, ondanks de grote hoeveelheid koortsverlagende middelen die ze steeds neemt. Ze heeft geen zenuwpijn en ze geeft ook niet over zoals Mesika dat had gelukkig.
Hopelijk blijft het hierbij en kunnen we 2020, het nieuwe decennium goed beginnen!
Ik wens jullie allemaal een goed uiteinde en een goed begin van 2020 en toost op oudejaarsavond op de volgende 10 jaar vol gezondheid en geluk! Proost!
