Het schooljaar zit erop en de Zomervakantie is eindelijk hier!
En daarom zijn we ook weer beland bij de jaarlijkse update van de kinderen.
Laten we deze keer eens met de jongste beginnen.
Jules is nu zes jaar en heeft, net als alle andere kleuters een flink deel van zijn kleutertijd thuis op de bank doorgebracht tijdens de lockdowns. Dus toen het moment daar kwam om te besluiten of hij over zou gaan naar de 1e klas, (wat groep 3 is op een reguliere basisschool) en de kleutertijd achter zich zou laten sloegen de twijfels in eerste instantie een beetje toe.
Ook juf wist niet helemaal zeker of ze Jules alles had kunnen meegeven in die verkorte tijd om een goede basis te hebben voor het basisonderwijs.
Jules zelf wist het wel. Al een jaar lang had hij het over De Gouden Poort en dat als je daar doorheen mocht je groot bent en naar de 1e klas mag.
Dus na overleg met de juf zijn we met Jules langs een Ergotherapeut gegaan om hem onafhankelijk te laten evalueren. Jules vond de Ergo Therapeute gelijk heel erg leuk en lief en na drie afspraken gingen Alex & ik met haar in gesprek om haar bevindingen te bespreken. Wat haar betreft bestond er geen twijfel: Jules is toe aan basisonderwijs en hem nog een jaar laten kleuteren zou eerder leiden tot verveling dan dat het iets nuttigs zou opleveren. Deze resultaten werden besproken met school en afgelopen Donderdag liep Jules vol trots door De Gouden Poort.
Hij was er vooraf al dagen mee bezig, kon nauwelijks slapen, stuiterde de ochtend van al om 5:30 zijn bed uit en vroeg aan iedereen welke kleuren hij moest dragen zodat het mooi uit de verf zou komen als ik de foto maakte terwijl hij door de poort stapte.
Trots als een pauw start Jules na de vakantie in de 1e klas bij Juf Annemarie.
Tharanika heeft zichzelf dit jaar enorm toegelegd op design, creëren, bedenken, uitwerken. Het begon al in het begin van het schooljaar. Ze heeft kaftpapier en schriften uitgezocht dat zij vervolgens zelf kon 'versieren.' Maar versieren dekt eigenlijk de lading niet. Wat zij doet met schriften, boeken, notitieboekjes, cadeaupapier etc valt eerlijk gezegd gewoon onder de nummer kunst.
Doordat tijdens de lockdowns haar danslessen stopten en zij een uitlaatklep zocht voor haar creativiteit begon zij zich daar steeds meer op toe te leggen en toen Kerst arriveerden en er in de weide omgeving geen stukje kerstcadeaupapier meer te krijgen was is zij tot diep in de nacht bezig geweest om zelf kerstig inpakpapier te maken.
Voor kerst kreeg zij een naaimachine en ook deze is ze eigen aan het maken en aan het leren en ontdekken wat ze daar allemaal mee kan.
Toen het tijd was voor Jules bloemenkrans, of zijn traktatie en recent het afscheidscadeautje voor de kleuterjuf was zij degene die enthousiast aan de gang ging en met verbluffend resultaat. Hoewel de lockdown dit schooljaar enorm zwaar maakte voor iedereen en dus ook voor Tharanika heeft het haar ook iets gebracht. Ze weet nu wat ze na de Havo wil gaan doen! Ze heeft het plan opgevat om naar een HBO in Amsterdam te gaan die aansluit bij haar bovenstaande omschreven talenten en passie. Design, ontwerpen. Creativiteit. En wij als ouders kunnen nu al niet trotser op haar zijn.
Het afgelopen schooljaar heeft ze consequent heel hard gewerkt en daar plukt ze nu de vruchten van:
THARANIKA START NA DE VAKANTIE IN HAVO 4
Ondertussen staat ze samen met Louise in het boek 'Als Broers en Zussen' en op de cover (achterkant) is ze begonnen met werken voor Kruidvat en afgelopen week ging haar beugel eruit. Schoolboeken zijn ingeleverd en nu is het tijd voor ZOMER!
Ps. Ze is bereikbaar voor verzoekjes :) #hebjijaljetharanikaoriginal?
Mariëlla had wederom niet het makkelijkste schooljaar.
Lockdown, online lessen. Hoewel zij zich er geheel niet druk om maakt zie je dat enorm terug in haar schoolresultaten.
Waar Mariëlla de Havo kan doen met haar ogen dicht, fluitend en één vinger in haar neus om vervolgens nog steeds overal een zeven, acht of negen voor te staan ziet haar cijferlijst er dit jaar compleet anders uit.
Als Mariëlla geen docent heeft die ze blij kan maken met inzet dan is er dus geen inzet. Geen gemaakt huiswerk, niets geleerd, geen gehaalde deadlines. Noppes. Nada. Het was dan ook maar de vraag of ze over zou gaan.
Laat ik vooropstellen dat wij (ouders) na dit belachelijke schooljaar er helemaal geen issue mee hadden gehad als ze was blijven zitten. Van geen van de kinderen trouwens. Maar in het geval van Mariëlla voelde het wel extra zuur omdat het zo ontzettend onnodig is...
Vorig jaar is ze gediagnosticeerd met autisme en hierdoor kwam de weg vrij naar Autstekend van Kopzorg. Ze is daar onlangs gestart en samen met haar begeleiding en onbetaalbare betrokkenheid van haar mentor op school is het haar in de allerlaatste schoolweek gelukt om haar cijfers genoeg op te halen om over te gaan zonder een bespreekgeval te zijn. Dat is wederom een bewijs van haar kunnen als je haar gemotiveerd kunt krijgen.
Ze is imiddels al 16 jaar en is langzaam maar zeker meer bezig met kleding, haar eigen stijl vinden (die nogal eens botst met die van haar ouders), houd van haar zakgeld, Netflix, tekenen, knutselen en heeft besloten dat ze na de Havo bouwkunde wil gaan studeren.
Ze gaat deze zomer heel veel leuke dingen doen onder begeleiding van Autstekend met leeftijdsgenootjes.
Voor nu is het gewoon helder: Mariëlla zit volgend jaar in haar Examenjaar!
OVER NAAR HAVO 5!
Waar blijft de tijd?
Mesika is gewoon alweer geslaagd voor haar Praktijk Onderwijs opleiding.
Ze werkt ook al weer een tijd voor Kruidvat en overal waar ze komt is ze the light of the party.
Haar gevoel voor humor zorgt voor de grappigste taferelen en filmpjes en als ze naar je lacht dan zit er niets anders op dan terug te lachen, ongeacht je humeur op dat moment.
Samen met mij heeft ze zich verdiept in alles Bengaal en is ze ons nieuwste gezinslid Sita op gaan halen in Brabant.
Mesika is nog onbesloten over haar toekomst en we waren in eerste instantie aan het kijken of ze een jaar kon nemen om hier over na te denken, maar omdat ze nog leerplichtig is bleek dat niet mogelijk.
Daarom zal ze na de zomer starten met het eerste jaar Entree Horeca. Hiervoor zoekt ze nog een stage plek. Niet omdat hier moeilijk aan te komen is, ze willen haar OVERAL hebben, maar omdat ze zoekende is naar een plek waar ze enthousiast over kan raken en dusver is dat nog niet gelukt.
Ondertussen is ze begonnen met leren voor haar scooterrijbewijs, maar twijfelt ze of ze niet beter gelijk voor haar auto rijbewijs kan gaan (jaaahaaa!!! Ik zeg: DOEN!)
Deze zomer gaat ze werken bij Kruidvat, knopen doorhakken, met vrienden afspreken en genieten van de zon!
MESIKA IS GESLAAGD!
Tot slot Louise.
Na een zeer succesvol 1e jaar in Tilburg, goede cijfers, leuke kamer, fijne klas, nieuwe vrienden voor het leven gemaakt en haar propedeuse gehaald kwam ze een paar weken geleden thuis met de mededeling dat ze een bommetje wilde droppen. Wij gingen er maar even voor zitten en na de gebruikelijke grapjes die je maakt op zo'n aankondiging (Je bent zwanger? Je bent van school gestuurd? etc) liet ze ons weten dat ze een droom had gehad waarin ze een mail aan het schrijven was naar de schoolleiding van de HBO Dans opleiding in Amsterdam (waar zij zoals wel bekend haar vooropleiding gedaan heeft als 5 O'Clocker) dat ze wilde overstappen van Fontys naar AHK. In die mail zette ze volledig uiteen waarom en toen zij die ochtend wakker werd was alle tevredenheid over haar toekomst in Tilburg waarmee ze de avond ervoor was gaan slapen verdwenen.
De Louise in haar droom had de vinger op de zere plek gelegd en had woorden weten te geven aan dat kleine knaagje in haar achterhoofd. Een knaagje dat was ontstaan door dingen die zij het afgelopen jaar geobserveerd had tijdens haar opleiding (die trouwens volledig doorgang kon vinden, ook tijdens de lockdowns, dus daar heeft zij minimale negatieve impact van ondervonden) waar zij haar vraagtekens bij zette (voor haarzelf, haar persoonlijke ontwikkeling als danser en haar groei mogelijkheden).
En aan het einde van die schooldag schreef ze de mail uit haar droom echt en verzond ze hem naar AHK Amsterdam.
Daarop volgde een gesprek met de toelatingscommissie waarin zij nogmaals haar motivatie en redenen uiteen zette en na intern overleg werd besloten dat zij zonder opnieuw auditie te hoeven doen (hoe krijgt ze het voor elkaar?!) mag starten in het eerste jaar na de zomervakantie. In het 2e jaar starten leek beide niet verstandig omdat de opleidingen qua invulling en uitvoering behoorlijk van elkaar verschillen. En dus komt Louise voorlopig naar huis. Haar kamer is opgezegd, haar aanmelding in Amsterdam helemaal rond.
Ze gaat op haar gemakje opzoek naar een nieuwe kamer (al heeft ze al een paar lijntjes open staan op t moment dus het kan snel gaan) en reist tot die tijd heen en weer.
Louise gaat deze zomer dansen, zonnen, met vrienden bijkletsen, nog meer dansen, verhuizen, This is Us afkijken met haar moeder (FYI) en uitslapen.
LOUISE KOMT NAAR HUIS
